Ἡ αὐτοβιογραφία μου, Ὅσιος Παΐσιος Βελιτσκόφσκι (1722-1794), μέρος 13 »Ἀντιγράφει τήν κλίμακα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου»

ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ
Ύστερα από λίγο καιρό, ο ηγούμενος έστειλε τον πατέρα Ιωακείμ να ζήσει σέ μία σκήτη της μονής πού τιμάτο στο όνομα του οσίου πατρός ημών Ονούφριου και απείχε πέντε βέρστια από το μοναστήρι. Το δωμάτιο στο όποιο ζούσε αυτός μού το έδωσε εμένα.
Κάποια φορά με κάλεσε και μου έδωσε το βιβλίο τού οσίου πατρός ημών Ιωάννου της Κλίμακος, το όποιο διαιρείτο σέ εβδομήντα διδαχές, και μου είπε: «Πάρε, αδελφέ, το βιβλίο αυτό και διάβασε το προσεκτικά και επιμελώς, και θα διδαχθείς την ιερή υπακοή και κάθε καλό έργο, γιατί το βιβλίο αυτό είναι πολύ ψυχωφελές». Εγώ, κατά τη συνήθεια, έκανα εδαφιαία μετάνοια, ασπάστηκα την αγία του δεξιά, και πήρα το βιβλίο εκείνο με αμέτρητη χαρά, θαυμάζοντας την κατά Θεόν Αγάπη πού έδειχνε για μένα και για την πατρική του μέριμνα για τη δική μου ψυχή, και έτσι τράβηξα για το κελί μου.Όταν διάβασα λίγο από αυτό το βιβλίο, τόσο ευχαριστήθηκε η ψυχή μου από τούς λόγους τού θεοφόρου εκείνου πατρός, του γεμάτου από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, ώστε σκέφθηκα ότι, αφού στο μοναστήρι αυτό πρόκειται να μείνω για λίγο μόνο καιρό, και φεύγοντας από εκεί σέ κάποιον άλλο τόπο μπορεί να μην ξαναβρώ τέτοιο βιβλίο, γι’ αυτό, χάριν παντοτινής ωφέλειας της ψυχής μου, να το αντιγράφω τις νύχτες πού είχα ησυχία. Μην έχοντας κερί, επειδή στη μονή σχεδόν όλοι οι πατέρες φώτιζαν με δαυλούς, άναψα και εγώ δαυλό, τού οποίου το μήκος ήταν ένα σάζεν , και τον έμπηξα σέ μια τρύπα του τοίχου.
Επικαλέστηκα τη θεία βοήθεια και άρχισα να αντιγράφω, με μεγάλη όμως δυσκολία εξαιτίας του καπνού, ο οποίος, μή βρίσκοντας διέξοδο, κατέβαινε προς τά κάτω και γέμιζε το κελί μου. Όταν κατέβαινε πιο κάτω και από το κεφάλι μου, δεν μπορούσα πια να γράψω και τότε άνοιγα το παράθυρο τού μικρού εκείνου δωματίου, πήγαινα στο μεγάλο κελί και περίμενα ώσπου να φύγει ο καπνός.
Ύστερα έμπαινα στο δωμάτιο, έκλεινα το παράθυρο και άρχιζα πάλι να γράφω, ώσπου ξαναγέμιζε καπνό. Έτσι έκανα κάθε νύχτα, βρίσκοντας μεγάλη δυσκολία στο έργο αυτό, ώσπου στο τέλος απέκτησα μία καντήλα, στην οποία έχυνα λάδι και διευκολύνθηκα στο γράψιμο. Με αυτό τον τρόπο, ως την ημέρα πού έφυγα από εκείνη τη μονή, είχα αντιγράψει το μεγαλύτερο μέρος τού βιβλίου.