Βεβαίως το θέμα είναι πολύ μεγάλο
κι εδώ, ανοίγουμε
μια μικρή παρένθεση,
θυμίζοντας τα λόγια του Παύλου
που γι αυτή την περίπτωση είναι διαφωτιστικά:
"Αιρετικό άνθρωπο μετά πρώτη και δευτέρα νουθεσία "άφηνε τον". Γνώριζε, ότι ένας τέτοιος έχει διαστραφεί αμαρτάνει κι έτσι καταδικάζει ο ίδιος τον εαυτό του"
(Tίτος 3:10-11).
Πουθενά η Αγία Γραφή δεν μας λέει,
για διωγμό του αιρετικού.
Ο τρόπος αντιμετώπισης είναι
πρώτα από όλα η νουθεσία.
Με ποιο τρόπο όμως;
Με την Αγία Γραφή.
"Όλη η Γραφή είναι θεόπνευστη κι ωφέλιμη προς διδασκαλία, προς έλεγχο, προς επανόρθωση, προς διαπαιδαγώγηση εν δικαιοσύνη, για να είναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού σε κάθε καλό έργο" (Β'Τιμ.3:16).
Το γεγονός όμως είναι,
ότι όχι μόνο έλεγχός με αγάπη δεν γίνεται,
αλλά βλέπουμε ένα τρομερό φανατισμό,
μια μισαλλοδοξία και φοβέρες,
που οπωσδήποτε όλα αυτά είναι ξένα
με το Ευαγγέλιο της της Αγάπης του Χριστού
ο οποίος κήρυξε την Αγάπη,
και όχι το μίσος προς αυτούς που κάνουν λάθη.
Να γιατί ο Απόστολος Παύλος πάλι λέει:
"Ο δούλος του Κυρίου δεν μάχεται,
αλλά είναι ήπιος προς όλους, διδακτικός, υπομονητικός, διδάσκοντας με πραότητα τους αντιφρονούντες. (Β' Τιμ.2:24-26).
Κι αν ο αιρετικός επιμένει στο λάθος του; Θα ρωτήσουν ορισμένοι.
Τότε τι θα κάνουμε;
Να τον αφήσουμε να εξαπατά τους ανθρώπους;
Ο Λόγος του Θεού μας λέει: "άφηνε τον".
Όσον αφορά τους άλλους ανθρώπους,
μίλησέ τους, για να καταλάβουν
τι είναι πρώτα από όλα αίρεση.
Δεν χρειάζεται όμως φανατισμός και ύβρεις για τα λάθη, διότι πολλοί απ' αυτούς είναι ηθικοί και καλοί άνθρωποι, αλλά πιάστηκαν στα δίχτυα ενός φανατικού εχθρού, και φυσικά, δεν θα τους αφήσει να ξεμπλεχτούν, το μίσος και ο φανατισμός, αλλά η Αγάπη.
Γιατί όμως τόσοι πολλοί πέφτουν στα δίκτυα της μεγάλης αυτής αίρεσης, που απλώθηκε σ' όλη τη γη, και
"όλος ο κόσμος μέσα στο πονηρό βρίσκεται;"
Δυστυχώς, υπάρχει τρομερή άγνοια, όχι μόνο δεν υπάρχουν αληθινά κατηχητικά σχολεία και για τους ανθρώπους της μεγαλύτερης ηλικίας, αλλά υπάρχει τρομερή άγνοια του Ευαγγελίου, στους τύποις Ορθόδοξους,οι οποίοι δεν έχουν διαβάσει την Καινή Διαθηκη έστω και μια φορά από περιέργεια.
Γι αυτό πέφτουν αμέσως θύματα των κάθε είδους αιρετικών,
που εμφανίζονται γνώστες, αλλά, σχεδόν οι περισσότεροι, δεν έχουν προχωρήσει στην πνευματική γνώση πέρα από το νηπιαγωγείο, και δυστυχώς, διαστρέφουν την Αγία Γραφή,
δίχως τη γνώση της Άνω Γέννησης, που μπορεί να λάβει,
μόνο ένας ώριμος Χριστιανός, που γνώρισε επαρκώς το Λόγο της Γραφής, που απογαλακτίστηκε, και είναι έτοιμος για στερεά τροφή.
Όλοι αυτοί νομίζουν ότι έλαβαν το Πνεύμα το Άγιο, με το νηπιοβαπτισμό, αλλά αυτή η πλάνη δεν ισχύει διότι:
"Η Πίστη δεν έρχεται, παρά μόνο εξ' ακοής!"
Αλλά ποτέ δεν άκουσαν (!) το Λόγο της Αλήθειας. Δεν διάβασαν την Αγία Γραφή,
και μένουν με ανοιχτό το στόμα,
και πιστεύουν ότι τους πουν.
Αλλά και οι ιερείς, έχουν αναγκη γνώσεως της Γραφής, διότι πολλοί από αυτούς έχουν τρομερή άγνοια, αλλά και μεγάλη ανάγκη, όπως όλοι, να "Ξαναγεννηθούν Άνωθεν".
Αν λοιπόν, αυτοί οι ίδιοι, δεν γνωρίζουν για την Αναγέννηση, ώστε να λατρέψουν το Θεό με το Πνεύμα τους, και με Αλήθεια, πως θα βοηθησουν τους άλλους να γνωρίσουν την Αλήθεια;
Η Αλήθεια έμεινε κρυμμένη προ καταβολής κόσμου, για να αποκαλυφθεί στις μέρες μας, διότι έφτασε πλέον σε όλους, το πλήρωμα του χρόνου.
Ώστε να μην παραμείνει κανείς, ακόμα και σήμερα στη θέση που ήταν ο Νικόδημος, που ήταν δάσκαλος του
γένους, αλλά δεν είχε ακούσει ποτέ για Αναγέννηση. (!)
Αλλά εδώ γίνεται και μια άλλη παρεξήγηση.
Δεν είναι όλοι οι ετερόδοξοι αιρετικοί.
Αιρετικοί είναι, όσοι δεν παραδέχονται το Σύμβολο της Πίστεως, και διαφωνούν με βασικές γραφικές διδασκαλίες.
Ονομάστε τους, ετερόδοξους, όχι όμως αιρετικούς. Διότι χωρίς Αναγέννηση όλοι οι άνθρωποι αιρετικοί είναι(!).
Αυτό είναι μεγάλο και σοβαρό ζήτημα, διότι εδώ έφτασε η
Καθολική Εκκλησία, που σκότωνε καθένα που διαφωνούσε μαζί της, με τον δια πυράς θάνατο, και δεν μπόρεσε να παραδεχθεί ότι:
"Mε τη 2η Σύνοδο του Βατικανού, όχι μόνο παραδεχόμαστε το Μέγα Έργο, της Νέας Γέννησης του Αγίου Πνεύματος,
στις νέες καρδιές, και διάνοιες των Χριστιανών, ως άτομα, που προσδοκούν την Ενότητα και την Αλληλεγγύη όλων των εκκλησιών, σε οποιαδήποτε χριστιανικό κλάδο κι αν
ανήκουν, αλλά ακόμη, παραδεχόμαστε ότι το Άγιο Πνεύμα, χρησιμοποιεί τις διάφορες Εκκλησίες "ως μέσα Χάρης και Σωτηρίας...".
Tα θεϊκά μηνύματα, θα τα ερευνούμε και στις πιο μικρές λεπτομέρειες, δεδομένου ότι το μικρό από τη φύση του έχει την τάση να μεγαλώνει.
Σε κανένα σημείο της Αγίας Γραφής και της Ιερής Παράδοσης δεν αναφέρεται ότι ο Θεός άφησε την Σοφία Του στην ανθρώπινη κρίση, γνώμη, σοφία, και συζήτηση.
Για το λόγο αυτό,
μας είναι απόλυτα αναγκαίο
να καταλάβουμε,
πως η πρώτη Εκκλησία
που βρισκόταν στην Αρχέγονη αυτή θέση,
είχε αυτή τη Θεία Πράξη,
καταλάβαινε την Θεϊκή Σοφία,
και τα μηνύματα της Αγίας Γραφής,
και ποια ήταν η αιτία,
που οι ιεροί συγγραφείς, σημείωσαν ορισμένα μέρη,
που δεν ερμηνεύονται, αν δεν βρούμε την αιτία!
Ένα πολύ παρεξηγημένο μέρος της
Καινής Διαθήκης, είναι και τα λόγια:
"Πολλοί πλάνοι εισήλθον..."
"Οι μη ομολογούντες Ιησού Χριστόν
ερχόμενον εν σαρκί".(B' Iωάν.7).
"Πολλοί πλάνοι έχουν εμφανιστεί στον κόσμο,
που δεν παραδέχονται ότι ο Ιησούς
είναι ο Χριστός,
που έγινε άνθρωπος.
Όποιος τα λέει αυτά
είναι ο πλάνος και ο αντίχριστος.
Προσέξτε τον εαυτό σας,
να μην χάσουμε αυτό που έχουμε,
αλλά να μπορέσουμε να λάβουμε όλο το μισθό μας.
Όποιος δεν μένει πιστός στην διδασκαλία του Χριστού
αλλά την παραβαίνει,
προχωρώντας δήθεν πέρα από αυτή,
δεν έχει κοινωνία με το Θεό,
όποιος όμως μένει πιστός, σε ότι δίδαξε ο Χριστός,
αυτός έχει κοινωνία και με τον Πατέρα και με τον Υιό.
Όταν λοιπόν κάποιος δε διδάσκει αυτή τη διδαχή,
μην τον βάζετε σπίτι σας και μην τον καλωσορίζετε,
γιατί όποιος τον δέχεται συμμετέχει στα πονηρά του έργα".
Ενώ το: "πολλοί πλάνοι εισήλθον.."
είναι τόσο μικρό, εν τούτοις, από την πρώτη
Αποστολική περίοδο δημιούργησε αίρεση.
Όπως είναι γνωστό η Χριστιανική διδασκαλία
αναμείχθηκε σε πολλές περιπτώσεις
με τις φιλοσοφικές θεωρίες
και όπου δεν υπήρχε η απαιτούμενη προσοχή,
άλλαξαν την Θεόπνευστη έννοια
και τη σωστή διδαχή.
Αυτό παρατηρούμε στο θέμα της ενσαρκώσεως
του Ιησού Χριστού.
Υπήρξαν άνθρωποι από τον πρώτο μ.Χ. αιώνα,
που υπερτόνισαν την Θεϊκή φύση του Κυρίου,
και δίδαξαν ότι το ανθρώπινό σώμα Του
ήταν φαινομενικό, δεν ήταν πραγματικό.
Ο υπέρτονισμός λοιπόν, η υπερβολή, στην ανθρώπινη φύση του Χριστού, ήταν η αιτία της αιρέσεως των Δοκητών, οι οποίοι πίστευαν ότι ο Χριστός δεν έφερε πραγματικό ανθρώπινο σώμα, αλλά φαινομενικό, "κατά δόκησιν".
Η πλάνη αυτή χαρακτηρίζεται ως "πλάνη αντιχρίστου".
"Όποιος δεν παραδέχεται, ότι ο Ιησούς Χριστός ήρθε κι έγινε αληθινός Άνθρωπος, δεν έχει το Πνεύμα του Θεού αλλά του αντιχρίστου, που έχετε ακούσει πως έρχεται.
Λοιπόν, αυτός βρισκεται ήδη μέσα στον κόσμο".
(Άλλοι παρόμοιοι ήταν οι μονοφυσίτες).
Επειδή λοιπόν, η αίρεσις αυτή έκανε την εμφάνισή της στις ημέρες των Αποστόλων, ήταν φυσικό ότι θα την αντιμετώπιζαν κατάλληλα οι Απόστολοι. Όπως και έκαμαν.
Θεμελιώδης διδασκαλία της Αγίας Γραφής,
είναι ότι ο Ιησούς Χριστός,
ανέλαβε να λύσει ένα ανθρώπινο πρόβλημα.
Όφειλε λοιπόν, να φέρει και τις δυο φύσεις,
Θεϊκή, και ανθρώπινη,
να μιλήσει να δράσει σαν Θεός,
και να συμπεριφερθεί σαν τέλειος Άνθρωπος.
Αυτός είναι ο λόγος,
που έκανε την εμφάνιση του ως Υιός Θεού
και Υιός Άνθρώπου,
για να μιλήσει στους ανθρώπους σαν Θεός,
και στον Θεό σαν Άνθρωπος...
Σαν Θεός να καλέσει τον αμαρτωλό,
και σαν Άνθρωπος, να ταπεινωθεί
ενώπιον του Θεού
και να δείξει την εξάρτησή του, από Εκείνον.
Ήταν το ενδιάμεσο στοιχείο μεταξύ Θεού και ανθρώπου
και επομένως εμφανίστηκε ως Υιός Θεού και Υιός Ανθρώπου. Αν ήταν μόνον Θεός, δεν θα ενωνόταν
φυσικά ο άνθρωπος με το Θεό.
Αν ήταν μόνον άνθρωπος,
(όπως πιστεύουν μέσα στην πλάνη τους
οι λεγόμενοι μάρτυρες του Ιεχωβά..),
ο άνθρωπος,
δεν μπορεί να καλέσει τον άνθρωπο
σε Σωτηρία και σε Θέωση.
(2ο μέρος)
Οι θεόπνευστες μαρτυρίες
που καταρρίπτουν την θεωρία των Δοκητών είναι αρκετές.
1ον. Ως άνθρωπος είπε: "Τώρα λοιπόν, εσύ Πατέρα δόξασε με, έρχομαι κοντά σε Εσένα, με τη Δόξα που είχα πριν γίνει ο κόσμος.
Ζήτησε και πάλι την Δόξα που άφησε στους Ουρανούς όταν ντύθηκε την ανθρώπινη φύση, αλλά δεν έπαυε παράλληλα να φέρει και την Θεϊκή φύση.(Ιωάν.17:5).
2ον. Για να συμφιλιώσει τα πάντα, να συνδιαλλάξει τα πάντα προς τον Εαυτόν Του, ενώθηκε η Θεϊκή Του φύση, με την ανθρώπινη. Γι αυτό το λόγο:
κι εδώ, ανοίγουμε
μια μικρή παρένθεση,
θυμίζοντας τα λόγια του Παύλου
που γι αυτή την περίπτωση είναι διαφωτιστικά:
"Αιρετικό άνθρωπο μετά πρώτη και δευτέρα νουθεσία "άφηνε τον". Γνώριζε, ότι ένας τέτοιος έχει διαστραφεί αμαρτάνει κι έτσι καταδικάζει ο ίδιος τον εαυτό του"
(Tίτος 3:10-11).
Πουθενά η Αγία Γραφή δεν μας λέει,
για διωγμό του αιρετικού.
Ο τρόπος αντιμετώπισης είναι
πρώτα από όλα η νουθεσία.
Με ποιο τρόπο όμως;
Με την Αγία Γραφή.
"Όλη η Γραφή είναι θεόπνευστη κι ωφέλιμη προς διδασκαλία, προς έλεγχο, προς επανόρθωση, προς διαπαιδαγώγηση εν δικαιοσύνη, για να είναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού σε κάθε καλό έργο" (Β'Τιμ.3:16).
Το γεγονός όμως είναι,
ότι όχι μόνο έλεγχός με αγάπη δεν γίνεται,
αλλά βλέπουμε ένα τρομερό φανατισμό,
μια μισαλλοδοξία και φοβέρες,
που οπωσδήποτε όλα αυτά είναι ξένα
με το Ευαγγέλιο της της Αγάπης του Χριστού
ο οποίος κήρυξε την Αγάπη,
και όχι το μίσος προς αυτούς που κάνουν λάθη.
Να γιατί ο Απόστολος Παύλος πάλι λέει:
"Ο δούλος του Κυρίου δεν μάχεται,
αλλά είναι ήπιος προς όλους, διδακτικός, υπομονητικός, διδάσκοντας με πραότητα τους αντιφρονούντες. (Β' Τιμ.2:24-26).
Κι αν ο αιρετικός επιμένει στο λάθος του; Θα ρωτήσουν ορισμένοι.
Τότε τι θα κάνουμε;
Να τον αφήσουμε να εξαπατά τους ανθρώπους;
Ο Λόγος του Θεού μας λέει: "άφηνε τον".
Όσον αφορά τους άλλους ανθρώπους,
μίλησέ τους, για να καταλάβουν
τι είναι πρώτα από όλα αίρεση.
Δεν χρειάζεται όμως φανατισμός και ύβρεις για τα λάθη, διότι πολλοί απ' αυτούς είναι ηθικοί και καλοί άνθρωποι, αλλά πιάστηκαν στα δίχτυα ενός φανατικού εχθρού, και φυσικά, δεν θα τους αφήσει να ξεμπλεχτούν, το μίσος και ο φανατισμός, αλλά η Αγάπη.
Γιατί όμως τόσοι πολλοί πέφτουν στα δίκτυα της μεγάλης αυτής αίρεσης, που απλώθηκε σ' όλη τη γη, και
"όλος ο κόσμος μέσα στο πονηρό βρίσκεται;"
Δυστυχώς, υπάρχει τρομερή άγνοια, όχι μόνο δεν υπάρχουν αληθινά κατηχητικά σχολεία και για τους ανθρώπους της μεγαλύτερης ηλικίας, αλλά υπάρχει τρομερή άγνοια του Ευαγγελίου, στους τύποις Ορθόδοξους,οι οποίοι δεν έχουν διαβάσει την Καινή Διαθηκη έστω και μια φορά από περιέργεια.
Γι αυτό πέφτουν αμέσως θύματα των κάθε είδους αιρετικών,
που εμφανίζονται γνώστες, αλλά, σχεδόν οι περισσότεροι, δεν έχουν προχωρήσει στην πνευματική γνώση πέρα από το νηπιαγωγείο, και δυστυχώς, διαστρέφουν την Αγία Γραφή,
δίχως τη γνώση της Άνω Γέννησης, που μπορεί να λάβει,
μόνο ένας ώριμος Χριστιανός, που γνώρισε επαρκώς το Λόγο της Γραφής, που απογαλακτίστηκε, και είναι έτοιμος για στερεά τροφή.
Όλοι αυτοί νομίζουν ότι έλαβαν το Πνεύμα το Άγιο, με το νηπιοβαπτισμό, αλλά αυτή η πλάνη δεν ισχύει διότι:
"Η Πίστη δεν έρχεται, παρά μόνο εξ' ακοής!"
Αλλά ποτέ δεν άκουσαν (!) το Λόγο της Αλήθειας. Δεν διάβασαν την Αγία Γραφή,
και μένουν με ανοιχτό το στόμα,
και πιστεύουν ότι τους πουν.
Αλλά και οι ιερείς, έχουν αναγκη γνώσεως της Γραφής, διότι πολλοί από αυτούς έχουν τρομερή άγνοια, αλλά και μεγάλη ανάγκη, όπως όλοι, να "Ξαναγεννηθούν Άνωθεν".
Αν λοιπόν, αυτοί οι ίδιοι, δεν γνωρίζουν για την Αναγέννηση, ώστε να λατρέψουν το Θεό με το Πνεύμα τους, και με Αλήθεια, πως θα βοηθησουν τους άλλους να γνωρίσουν την Αλήθεια;
Η Αλήθεια έμεινε κρυμμένη προ καταβολής κόσμου, για να αποκαλυφθεί στις μέρες μας, διότι έφτασε πλέον σε όλους, το πλήρωμα του χρόνου.
Ώστε να μην παραμείνει κανείς, ακόμα και σήμερα στη θέση που ήταν ο Νικόδημος, που ήταν δάσκαλος του
γένους, αλλά δεν είχε ακούσει ποτέ για Αναγέννηση. (!)
Αλλά εδώ γίνεται και μια άλλη παρεξήγηση.
Δεν είναι όλοι οι ετερόδοξοι αιρετικοί.
Αιρετικοί είναι, όσοι δεν παραδέχονται το Σύμβολο της Πίστεως, και διαφωνούν με βασικές γραφικές διδασκαλίες.
Ονομάστε τους, ετερόδοξους, όχι όμως αιρετικούς. Διότι χωρίς Αναγέννηση όλοι οι άνθρωποι αιρετικοί είναι(!).
Αυτό είναι μεγάλο και σοβαρό ζήτημα, διότι εδώ έφτασε η
Καθολική Εκκλησία, που σκότωνε καθένα που διαφωνούσε μαζί της, με τον δια πυράς θάνατο, και δεν μπόρεσε να παραδεχθεί ότι:
"Mε τη 2η Σύνοδο του Βατικανού, όχι μόνο παραδεχόμαστε το Μέγα Έργο, της Νέας Γέννησης του Αγίου Πνεύματος,
στις νέες καρδιές, και διάνοιες των Χριστιανών, ως άτομα, που προσδοκούν την Ενότητα και την Αλληλεγγύη όλων των εκκλησιών, σε οποιαδήποτε χριστιανικό κλάδο κι αν
ανήκουν, αλλά ακόμη, παραδεχόμαστε ότι το Άγιο Πνεύμα, χρησιμοποιεί τις διάφορες Εκκλησίες "ως μέσα Χάρης και Σωτηρίας...".
Tα θεϊκά μηνύματα, θα τα ερευνούμε και στις πιο μικρές λεπτομέρειες, δεδομένου ότι το μικρό από τη φύση του έχει την τάση να μεγαλώνει.
Σε κανένα σημείο της Αγίας Γραφής και της Ιερής Παράδοσης δεν αναφέρεται ότι ο Θεός άφησε την Σοφία Του στην ανθρώπινη κρίση, γνώμη, σοφία, και συζήτηση.
Για το λόγο αυτό,
μας είναι απόλυτα αναγκαίο
να καταλάβουμε,
πως η πρώτη Εκκλησία
που βρισκόταν στην Αρχέγονη αυτή θέση,
είχε αυτή τη Θεία Πράξη,
καταλάβαινε την Θεϊκή Σοφία,
και τα μηνύματα της Αγίας Γραφής,
και ποια ήταν η αιτία,
που οι ιεροί συγγραφείς, σημείωσαν ορισμένα μέρη,
που δεν ερμηνεύονται, αν δεν βρούμε την αιτία!
Ένα πολύ παρεξηγημένο μέρος της
Καινής Διαθήκης, είναι και τα λόγια:
"Πολλοί πλάνοι εισήλθον..."
"Οι μη ομολογούντες Ιησού Χριστόν
ερχόμενον εν σαρκί".(B' Iωάν.7).
"Πολλοί πλάνοι έχουν εμφανιστεί στον κόσμο,
που δεν παραδέχονται ότι ο Ιησούς
είναι ο Χριστός,
που έγινε άνθρωπος.
Όποιος τα λέει αυτά
είναι ο πλάνος και ο αντίχριστος.
Προσέξτε τον εαυτό σας,
να μην χάσουμε αυτό που έχουμε,
αλλά να μπορέσουμε να λάβουμε όλο το μισθό μας.
Όποιος δεν μένει πιστός στην διδασκαλία του Χριστού
αλλά την παραβαίνει,
προχωρώντας δήθεν πέρα από αυτή,
δεν έχει κοινωνία με το Θεό,
όποιος όμως μένει πιστός, σε ότι δίδαξε ο Χριστός,
αυτός έχει κοινωνία και με τον Πατέρα και με τον Υιό.
Όταν λοιπόν κάποιος δε διδάσκει αυτή τη διδαχή,
μην τον βάζετε σπίτι σας και μην τον καλωσορίζετε,
γιατί όποιος τον δέχεται συμμετέχει στα πονηρά του έργα".
Ενώ το: "πολλοί πλάνοι εισήλθον.."
είναι τόσο μικρό, εν τούτοις, από την πρώτη
Αποστολική περίοδο δημιούργησε αίρεση.
Όπως είναι γνωστό η Χριστιανική διδασκαλία
αναμείχθηκε σε πολλές περιπτώσεις
με τις φιλοσοφικές θεωρίες
και όπου δεν υπήρχε η απαιτούμενη προσοχή,
άλλαξαν την Θεόπνευστη έννοια
και τη σωστή διδαχή.
Αυτό παρατηρούμε στο θέμα της ενσαρκώσεως
του Ιησού Χριστού.
Υπήρξαν άνθρωποι από τον πρώτο μ.Χ. αιώνα,
που υπερτόνισαν την Θεϊκή φύση του Κυρίου,
και δίδαξαν ότι το ανθρώπινό σώμα Του
ήταν φαινομενικό, δεν ήταν πραγματικό.
Ο υπέρτονισμός λοιπόν, η υπερβολή, στην ανθρώπινη φύση του Χριστού, ήταν η αιτία της αιρέσεως των Δοκητών, οι οποίοι πίστευαν ότι ο Χριστός δεν έφερε πραγματικό ανθρώπινο σώμα, αλλά φαινομενικό, "κατά δόκησιν".
Η πλάνη αυτή χαρακτηρίζεται ως "πλάνη αντιχρίστου".
"Όποιος δεν παραδέχεται, ότι ο Ιησούς Χριστός ήρθε κι έγινε αληθινός Άνθρωπος, δεν έχει το Πνεύμα του Θεού αλλά του αντιχρίστου, που έχετε ακούσει πως έρχεται.
Λοιπόν, αυτός βρισκεται ήδη μέσα στον κόσμο".
(Άλλοι παρόμοιοι ήταν οι μονοφυσίτες).
Επειδή λοιπόν, η αίρεσις αυτή έκανε την εμφάνισή της στις ημέρες των Αποστόλων, ήταν φυσικό ότι θα την αντιμετώπιζαν κατάλληλα οι Απόστολοι. Όπως και έκαμαν.
Θεμελιώδης διδασκαλία της Αγίας Γραφής,
είναι ότι ο Ιησούς Χριστός,
ανέλαβε να λύσει ένα ανθρώπινο πρόβλημα.
Όφειλε λοιπόν, να φέρει και τις δυο φύσεις,
Θεϊκή, και ανθρώπινη,
να μιλήσει να δράσει σαν Θεός,
και να συμπεριφερθεί σαν τέλειος Άνθρωπος.
Αυτός είναι ο λόγος,
που έκανε την εμφάνιση του ως Υιός Θεού
και Υιός Άνθρώπου,
για να μιλήσει στους ανθρώπους σαν Θεός,
και στον Θεό σαν Άνθρωπος...
Σαν Θεός να καλέσει τον αμαρτωλό,
και σαν Άνθρωπος, να ταπεινωθεί
ενώπιον του Θεού
και να δείξει την εξάρτησή του, από Εκείνον.
Ήταν το ενδιάμεσο στοιχείο μεταξύ Θεού και ανθρώπου
και επομένως εμφανίστηκε ως Υιός Θεού και Υιός Ανθρώπου. Αν ήταν μόνον Θεός, δεν θα ενωνόταν
φυσικά ο άνθρωπος με το Θεό.
Αν ήταν μόνον άνθρωπος,
(όπως πιστεύουν μέσα στην πλάνη τους
οι λεγόμενοι μάρτυρες του Ιεχωβά..),
ο άνθρωπος,
δεν μπορεί να καλέσει τον άνθρωπο
σε Σωτηρία και σε Θέωση.
(2ο μέρος)
Οι θεόπνευστες μαρτυρίες
που καταρρίπτουν την θεωρία των Δοκητών είναι αρκετές.
1ον. Ως άνθρωπος είπε: "Τώρα λοιπόν, εσύ Πατέρα δόξασε με, έρχομαι κοντά σε Εσένα, με τη Δόξα που είχα πριν γίνει ο κόσμος.
Ζήτησε και πάλι την Δόξα που άφησε στους Ουρανούς όταν ντύθηκε την ανθρώπινη φύση, αλλά δεν έπαυε παράλληλα να φέρει και την Θεϊκή φύση.(Ιωάν.17:5).
2ον. Για να συμφιλιώσει τα πάντα, να συνδιαλλάξει τα πάντα προς τον Εαυτόν Του, ενώθηκε η Θεϊκή Του φύση, με την ανθρώπινη. Γι αυτό το λόγο:
"ευαρεστήθηκεν (ο Πατήρ) να κατοικήσει όλο το πλήρωμα του Θεού, και δι' Αυτού, να συμφιλιώσει μετά του εαυτού Του τα πάντα, τόσον τα επίγεια όσον και τα επουράνια". (Κολοσ.1:19-20).
3oν. Ήλθε από τον Ουρανό ως Υιός Ανθρώπου, για ν' ανεβάσει τον άνθρωπο στον Ουρανό. Και ενώ ήταν στη γη, συγχρόνως ήταν και στον Ουρανό κατά το Πνεύμα.
Αυτό λένε τα λόγια Του, που αναφέρονται στο Ευαγγέλιο του Ιωάννου (3:13). "Κανένας δεν ανέβηκε στον ουρανό, παρά μόνο ο Υιός του Ανθρώπου, που κατέβηκε από τον Ουρανό και που είναι (που υπάρχει) στον Ουρανό".
"Oυδείς ανέβηκεν εις τον Ουρανόν ει μη ο εκ του Ουρανού καταβάς, ο Υιός του Ανθρώπου, ο "ων" τω Ουρανώ".
Η λέξις "ων", είναι μετοχή του ρήματος ειμί, που σημαίνει, υπάρχω.
4ον. Προκειμένου να αναλάβει εκ νέου τη Δόξα Του, ως Νικητής ζωής και θανάτου, ο Κύριος έπαθε ως Άνθρωπος και επομένως, δεν μπορούσε να φέρει μόνον την Θεϊκή φύση,
δεδομένου ότι ήλθε να αντιπροσωπεύσει τον άνθρωπο σε όλες τις φάσεις της ζωής - να πάθει, αλλά η Θεότης είναι απαθής.
Κατά συνέπεια ήταν και Άνθρωπος, όπως ομολογεί ο ίδιος:
"Δεν έπρεπε να πάθει ταύτα ο Χριστός και να εισέλθει στην Δόξαν Αυτού; (Λουκ.24:26).
5ον. Ήταν αναγκαίο να διαπιστώσουν οι άνθρωποι ότι οι υποσχέσεις του Θεού περί Μεσσία επαλήθευσαν στο Πρόσωπο του Χριστού, και γράφει ο Παύλος περί αυτού:
"O Xριστός το κατά σάρκα ο ων (ο Υπάρχων) επί πάντων Θεός".
(από ανθρώπινης πλευράς, κατάγεται από τους Πατέρες ο Χριστός, ο οποίος είναι υπεράνω όλων Θεός Ευλογητός Αιωνίως). (Ρωμ.9:5).
6oν. Ενώ μιλούσε σαν άνθρωπος βεβαίωνε συγχρόνως ότι υπήρχε και στον Ουρανό: "Πριν Αβραάμ γενέσθαι εγώ ειμί"
(Iωαν.8:58).
Δηλαδή, "Υπάρχω συνεχώς, χωρίς διακοπή της Θεϊκής Μου φύσεως".
Εκκένωσε Εαυτόν της Δόξης, όχι της Θεϊκής Του φύσεως, εγκατέλειψε τη θέση Του, όχι τη Θεϊκή φύση Του, κατά την γλωσσική έκφραση εκείνης της εποχής.
Εκκένωσε Εαυτόν της Δόξης, όχι της Θεϊκής Του φύσεως, εγκατέλειψε τη θέση Του, όχι τη Θεϊκή φύση Του, κατά την γλωσσική έκφραση εκείνης της εποχής.
Αυτό είναι το μεγάλο και ανεξιχνίαστο μυστήριο.
Η ενανθρώπισης του Ιησού όπως δηλώνει ο Ίδιος:
"Ουδείς γιγνώσκει τον Υιόν ειμή ο Πατήρ" (Ματθ.11:27).
"Κανένας δεν γνωρίζει τον Υιό, (εννοείται στη Θεϊκή Του φύση, δηλαδή, πως ενώθηκε η Θεία Του φύσις, με την ανθρώπινη) παρά μόνο ο Πατέρας".
Είναι λοιπόν, κάτι το κρυμμένο και το οποίο τοποθετείται στη Θεϊκή δήλωση:
"Τα κρυπτά ανήκουν στον Κύριον τον Θεόν ημών, τα δε αποκεκαλυμμένα, εις ημάς".
Ο υπέρ τονισμός λοιπόν, η υπερβολή στην ανθρώπινη φύση του Χριστού, ήταν η αιτία της αιρέσεως των Δοκητών, που έφτασαν να πιστεύουν, ότι ο Χριστός δεν έφερε
ανθρώπινο σώμα, αλλά φαινομενικό.
Αυτή η πλάνη χαρακτηρίζεται ως "πνεύμα Αντιχρίστου".
Επίσης, τα λόγια του Ευαγγελιστή Ιωάννη:
"Πολλοί πλάνοι ήλθαν στον κόσμο, οι οποίοι δεν ομολογούν ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθε "εν σαρκί",
δεν εννοούν, ότι ο Χριστός ήλθε στον κόσμο μόνο ως άνθρωπος. Με τα λόγια αυτά, ο Ιωάννης καταπολεμά -
αντιμετωπίζει την αίρεση των Δοκητών.
